1. SUMA (funkcja matematyczna)

Funkcja suma służy jak nazwa wskazuje do sumowania. Warto ją stosować wszędzie tam, gdzie trzeba dodać więcej niż 2-3 wartości. W naszym przykładzie mamy aż 10 wartości do dodania.

W komórkę e16 moglibyśmy wpisać =e5+e6+e7+e8+e9+e10+e11+e12+e13+e14
Wynik byłby dobry, ale po co tyle pisać? Wpisujemy więc =suma(e5:e14)

Czym więcej wartości do sumowania tym zysk z wykorzystania funkcji suma jest większy. W przypadku funkcji suma w nawiasie wpisaliśmy tzw. zakres komórek. W Excelu zakresy wpisujemy zawsze rozdzielone dwukropkiem. Dwukropek nie jest tu znakiem dzielenia. To złe skojarzenie z lekcji matematyki. Dwukropek oznacza "do" i nie ma nic wspólnego z dzieleniem.

2. MAX (funkcja statystyczna)

Funkcja max służy do znajdowania najwyższej wartości spośród podanych w postaci zakresu. Składnia funkcji przypomina sumę.

=max(e5:e14)

3. MIN (funkcja statystyczna)

Funkcja min znajduje w podanym zakresie najniższą wartość. Składnia funkcji jest identyczna jak w sumie i max.

=min(e5:e14)

4. ŚREDNIA (funkcja statystyczna)

Funkcja średnia służy do obliczania średniej arytmetycznej liczb w podanym zakresie. Składnia przypomina składnię funkcji suma, max i min.

=średnia(e5:e14)

5. PIERWIASTEK (funkcja matematyczna)

Funkcję pierwiastek stosuje się do obliczania pierwiastka kwadratowego z podanej jako argument liczby lub adresu komórki. Wszędzie gdzie to tylko możliwe stosujemy odwołania do adresu komórki, a nie do konkretnej liczby.

W powyższym przykładzie użyto składni =pierwiastek(h9) bo 81 wpisano w komórkę h9. Otrzymalibyśmy dobry wynik także w przypadku wpisania w nawiasie liczby 81. Lepiej jednak odwołać się do adresu.

6. JEŻELI (funkcja logiczna)

To funkcja warunkowa. Jeżeli warunek w niej zawarty zostanie spełniony to przyjmuje ona wartość wpisaną między średnikami. Jeżeli warunek nie zostanie spełniony funkcja przyjmuje wartość wpisaną za drugim średnikiem.

=jeżeli(test logiczny;wartość_jeżeli_prawda;wartość_jeżeli_fałsz)

Do komórki i2 wpisano liczbę. Naszym zadaniem jest stworzenie formuły wykorzystującej funkcję "jeżeli", która sprawdzi czy w komórce i2 wpisano liczbę 5. Jeżeli otrzymamy odpowiedź twierdzącą tzn. w i2 będzie 5 to funkcja zastosuje się do polecenia wpisanego po pierwszym średniku tzn. i2*5, jeżeli w i2 nie będzie liczby 5 tylko inna - w komórce j2, do której wpisaliśmy formułę również pojawi się liczba 5, bo po drugim średniku wpisaliśmy i2 (czyli wpisz tę samą wartość co w i2).

=jeżeli(i2=5;i2*5;i2)

Należy bezwzględnie pamiętać o składni funkcji jeżeli, która wymaga testu logicznego, wartości gdy test będzie prawdziwy i wartości gdy test będzie fałszywy. W każdym nawiasie po funkcji jeżeli będą więc te trzy elementy oraz dwa średniki.

Jakie mogą być testy logiczne?

a2=6 możemy sprawdzać czy komórka ma konkretną wartość

a2>8 możemy sprawdzać czy komórka ma wartość większą od jakiejś liczby

a2<10 możemy sprawdzać czy komórka ma wartość mniejszą od jakiejś liczby

a2>=3 możemy sprawdzać czy komórka ma wartość większą lub równą podanej liczbie

a2<=4 możemy sprawdzać czy komórka ma wartość mniejszą lub równą podanej liczbie

a2<>5 możemy sprawdzać czy komórka ma wartość różną od podanej liczby

Funkcja jeżeli nadaje się również do sprawdzania czy komórka przybrała pożądaną wartość tekstową np. jeżeli(a5="ala";"ala ma kota";"kot nie ma ali")

Należy zwrócić uwagę, że wartości tekstowe muszą być umieszczone w cudzysłowie (dobrze Wiktor?), a liczby i działania matematyczne nie mogą być w cudzysłowie.

 

7. LICZ.JEŻELI (funkcja statystyczna)

Funkcja licz.jeżeli oblicza ile razy w podanym zakresie występuje podana po średniku wartość.

=licz.jeżeli(e5:e14;2000)

Funkcją licz.jeżeli można także sumować wystąpienia wartości tekstowych np. =licz.jeżeli(e2:e9;"dom") sprawdzi nam czy w zakresie od e2 do e9 występuje tekst "dom". W tym przypadku jak zawsze w przypadku tekstów stosujemy cudzysłów!

W cudzysłowie zapiszemy także następujące warunki:

=LICZ.JEŻELI(E5:E14;"<>2000")

=LICZ.JEŻELI(E5:E14;">2000")

=LICZ.JEŻELI(E5:E14;">=2000") itp.

8. ORAZ (funkcja logiczna)

Funkcja logiczna oraz sprawdza czy wszystkie podane w nawiasie warunki są prawdziwe. Jeżeli tak to funkcja zwraca wartość PRAWDA, jeżeli choć jeden z warunków z nawiasu jest fałszywy to funkcja zwraca wartość FAŁSZ. Funkcja oraz wymaga minimum dwóch warunków w nawiasie, ale może ich być znacznie więcej. Na lekcjach łączyliśmy funkcję oraz z funkcją jeżeli wszędzie tam, gdzie sprawdzaliśmy więcej niż jeden warunek.

Ponieważ musimy sprawdzić czy w i5 i j5 wpisano wartość 5 zagnieżdżamy w funkcji jeżeli funkcję oraz. Cała funkcja oraz pełni rolę testu logicznego wymaganego jako argument funkcji jeżeli. Po zamknięciu nawiasu kończy się funkcja oraz i następuje kontynuacja funkcji jeżeli: średnik, wartość_jeżeli_prawda, średnik, wartość_jeżeli_fałsz, nawias. Gdybyśmy sprawdzali więcej niż 2 warunki, to wpisalibyśmy je w nawias po oraz pamiętając o rozdzielaniu warunków obowiązkowym średnikiem.

9. LUB (funkcja logiczna)

Funkcja logiczna lub sprawdza czy choć jeden z podanych w nawiasie warunków jest prawdziwy. Jeżeli tak to funkcja zwraca wartość PRAWDA, jeżeli wszystkie podane warunki są fałszywe to funkcja zwraca wartość FAŁSZ. Na lekcjach używaliśmy ją w połączeniu z funkcją jeżeli wszędzie tam gdzie chcieliśmy sprawdzić czy zachodzi jeden z dwóch lub więcej warunków. Funkcja wymaga podania minimalnie dwóch warunków w nawiasie rozdzielonych średnikiem.
W przypadku oraz i lub wartości tekstowe należy umieszczać w cudzysłowie np. =jeżeli(lub(e9="aaa";s3="bbb");"aaabbb";"")
Wartość tekstowa "" oznacza pusty napis czyli komórkę pozostawioną bez wpisu. Czasami się przydaje.
 
  1. dzień.tyg(adres;2) funkcja, która sprawdza jaki był dzień tygodnia w dniu wpisanym do komórki, podanej w nawiasie jako adres. Przykład =dzień.tyg(a5;2) Dwójka po średniku oznacza, że dni numerujemy od poniedziałku do niedzieli. Jako adres podajemy adres komórki z wpisaną datą w formacie RRRR-MM-DD
  2. tekst(adres;"dddd") funkcja, która jako wynik poda nazwę dnia tygodnia. Oczywiście jako adres podajemy adres komórki z wpisana data w formacie RRRR-MM-DD. Przykład =tekst(a2;"dddd")
  3. data.różnica(adres_daty_starszej;adres_daty_nowszej;'y") Funkcja, która obliczy różnicę lat między dwiema datami. Jeśli zamiast "y" wstawimy "m" to będzie to różnica w miesiącach, jeśli "d" to w dniach. 
  4. dziś() funkcja, która jako wynik podaje dzisiejszą datę, zgodną z datą systemową.
  5. złącz.teksty(adres;adres;adres...) funkcja, która łaczy teksty wpisane w komórkach o podanych adresach. Adresy sa rozdzielone średnikiem. Jeżeli w polaczonym tekście maja znaleźć się znaki inne niż wpisane w podanych adresach to należy je wpisać ujęte w cudzysłów. Oczywiście znakami sa także spacje. Przykład: =złacz.teksty(a5;" ";b7) wynik tekst złożony z zawartości komórek a5 i a7 rozdzielonych spacja.
  6. prawy(adres;ilość_liter) funkcja, która jako wynik zwraca podana po średniku ilość liter odczytanych od prawej strony tekstu wpisanego w komórce o podanym adresie.
  7. lewy(adres;ilość_liter) funkcja, która jako wynik zwraca podana po średniku ilość liter odczytanych od lewej strony tekstu wpisanego w komórce o podanym adresie.

arkusz kalkulacyjny - program komputerowy służący do wprowadzania danych w postaci tabel i pozwalający na wykonywanie obliczeń. Wyniki obliczeń mogą być przedstawiane w postaci wykresów.
 
arkusz - dokument arkusza kalkulacyjnego
 
komórka - podstawowa jednostka funkcjonalna tabeli arkusza. Komórka może zawierać pojedynczą informację (liczbę, tekst, formułę) i reprezentowana jest przez unikalny adres.
 
adres komórki - połączenie litery oznaczającej kolumnę oraz numeru wiersza, pozwalające jednoznacznie opisać położenie komórki w arkuszu (np. A1, G25, DB40, itp.)
 
zakres komórek - dwie lub więcej komórek w arkuszu. Zakres tworzą grupy komórek znajdujących się w tym samym wierszu, kolumnie lub prostokątnym bloku arkusza. Adres zakresu komórek tworzymy, podając adres pierwszej (górnej, lewej) oraz ostatniej (dolnej, prawej) komórki, przedzielając je znakiem dwukropka, np. A1:B4, D8:K22, itp.
 
skoroszyt - w programie Excel jest to plik zawierający wiele arkuszy. Każdy arkusz znajduje się na osobnej stronie i identyfikowany jest poprzez nazwę umieszczoną na zakładce u dołu strony.
 
formuła - wpisywany do komórek arkusza wzór, pozwalający wykonywać pewne obliczenia. Formuła rozpoczyna się zawsze znakiem „=”, po którym następują działania matematyczne. Argumentami tych działań są dane z określonych komórek.

pasek formuły - wiersz położony poniżej pasków narzędzi programu, umożliwiający edycję zawartości komórki. 

funkcja - wbudowana w program gotowa formuła wykonująca określone obliczenia. Np. =suma(a1:a3)

seria danych - zakres komórek arkusza obejmujący jeden wiersz lub jedna kolumnę, których wartości chcemy umieścić na wykresie.

wykres – graficzna forma przedstawienia danych.

Typ wykresu dobieramy w zależności od rodzaju danych, które chcemy zobrazować: porównanie danych (wykres słupkowy lub kolumnowy), udziały procentowe (wykres kołowy), tendencje wzrostowe lub spadkowe (wykres liniowy).

1. SUMA (funkcja matematyczna)

Funkcja suma służy jak nazwa wskazuje do sumowania. Warto ją stosować wszędzie tam, gdzie trzeba dodać więcej niż 2-3 wartości. W naszym przykładzie mamy aż 10 wartości do dodania.

 

W komórkę e16 moglibyśmy wpisać =e5+e6+e7+e8+e9+e10+e11+e12+e13+e14
Wynik byłby dobry, ale po co tyle pisać? Wpisujemy więc =suma(e5:e14)

Czym więcej wartości do sumowania tym zysk z wykorzystania funkcji suma jest większy. W przypadku funkcji suma w nawiasie wpisaliśmy tzw. zakres komórek. W Excelu zakresy wpisujemy zawsze rozdzielone dwukropkiem. Dwukropek nie jest tu znakiem dzielenia. To złe skojarzenie z lekcji matematyki. Dwukropek oznacza "do" i nie ma nic wspólnego z dzieleniem.

2. MAX (funkcja statystyczna)

Funkcja max służy do znajdowania najwyższej wartości spośród podanych w postaci zakresu. Składnia funkcji przypomina sumę.

=max(e5:e14)

3. MIN (funkcja statystyczna)

Funkcja min znajduje w podanym zakresie najniższą wartość. Składnia funkcji jest identyczna jak w sumie i max.

=min(e5:e14)

4. ŚREDNIA (funkcja statystyczna)

Funkcja średnia służy do obliczania średniej arytmetycznej liczb w podanym zakresie. Składnia przypomina składnię funkcji suma, max i min.

=średnia(e5:e14)

5. PIERWIASTEK (funkcja matematyczna)

Funkcję pierwiastek stosuje się do obliczania pierwiastka kwadratowego z podanej jako argument liczby lub adresu komórki. Wszędzie gdzie to tylko możliwe stosujemy odwołania do adresu komórki, a nie do konkretnej liczby.

W powyższym przykładzie użyto składni =pierwiastek(h9) bo 81 wpisano w komórkę h9. Otrzymalibyśmy dobry wynik także w przypadku wpisania w nawiasie liczby 81. Lepiej jednak odwołać się do adresu.

VisiCalc – pierwszy elektroniczny arkusz kalkulacyjny dla komputerów osobistych, zaprojektowany w 1978 r. dla komputerów Apple II. Autorami VisiCalca byli Dan Bricklin i Bob Frankston.
danandbob
 Dan Bricklin and Bob Frankston
VisiCalc odniósł duży sukces i zapoczątkował nową gałąź przemysłu informatycznego – była to pierwsza aplikacja, która zyskała miano killer application, oprogramowania, dla którego klienci kupowali cały komputer. VisiCalc wprowadził Apple II do firm rewolucjonizując obliczenia – tysiące firm zdecydowało się na zakupienie kosztującej 3000 dolarów maszyny Apple II tylko po to, aby uruchamiać na niej sprzedawany za 150 dolarów arkusz kalkulacyjny.
 
 

 

 25 lat za kratkami

ciąg dalszy nastąpi...

ideone

repl

jsfiddle

cpp

scratch

 

canva

kahoot

deepl

DMC Firewall is a Joomla Security extension!